The New York Times
Met grote passen loop ik de The New York Times Tower binnen. Het is tien over tien. Mijn rechterschoen kraakt een beetje en hoe ik ook loop, je blijft het horen. Bij het zien van alle marmer gaat mijn kin als vanzelf een beetje omhoog. Plaatsvervangende arrogantie, denk ik. Veel om arrogant voor te zijn heb ik niet, ik had hier om negen uur al moeten zijn. De receptioniste vertelt zuchtend dat Angie in de achterste conversation room op me wacht. 'Al een poosje,' benadrukte ze. Ik deed of ik haar niet hoorde.
Aangekomen in de achterste ruimte zit er inderdaad iemand die zich voorstelt als Angie. Grijze krullen, een felrood leesbrilletje en een te ruime wollen trui.
'Hi, Riko,' zeg ik op mijn beste Engels. Ze reikt haar hand naar me uit. Ik bekijk kort de zegelring met blauwe steen die ze draagt. Labradoriet. Zo'n ring heb ik ook. Het doet iets met je aura. Wat precies weet ik niet meer en voor vandaag heeft het in elk geval niet geholpen. Vannacht zat ik namelijk om half vijf nog in de shoarmatent en ik sliep door m'n wekker heen.
Angie neemt de tijd me in zich op te nemen. Erg tevreden kijkt ze niet. Had ik het bovenste knoopje van mijn blouse dicht moeten doen? Houdt ze niet van broeken met gaten? Ze gebaart dat ik dat moet gaan zitten. Ik ga er niet tegenin. Terwijl Angie op haar kladblok kijkt, lukt het me om een paar punten te lezen: 'alternatief wonen', 'kater van zes kilo' en 'nieuw boek'.
'Goed,' begint ze. Ik schraap mijn keel en haal onopvallend het kauwgompje uit mijn mond. ‘Waarom schrijf je?’ Angie trekt haar rechter wenkbrauw op en doet een beetje gek met haar mond.
‘Schrijven is het creëren van nieuwe herinneringen,’ begin ik. Ik weet ook niet waarom ik dat zei. Angie kijkt geïnteresseerd en begint langzaam te klappen. 'Alsof je het zelf beleeft.' Ik blijf in mijn rol, zie kort Angies gefascineerde blik en kijk even in het luchtledige terwijl ik langs de stoppeltjes op mijn kin strijk. Angie houdt de hoorn van de ouderwetse telefoon aan haar oor. Ze mompelt wat en slaat hem met een klap terug op het toestel.
'Je woont alternatief?' vraagt ze, kijken van over haar brilletje.
We hebben een leuk gesprek. Ik vertel dat ik al twee jaar een andere achtertuin heb doordat ik eerst in een omgebouwde bus woonde en nu met een bootje rondtrek. Al gauw komt ze op de kater van zes kilo.
'Dat is Spooky,' zeg ik. 'En hij is inderdaad zo'n zes kilo.' Ik vertel dat de kattenbak maar net in de voorkajuit past en zijn voer noodgedwongen in de stuurhut staat.'
'Hm, hm,' mompelt Angie. Ze knikt fanatiek als ze met grote hanenpoten notities maakt. Dan zwaait de deur open. Drie fotografen komen binnen. Witte flitsen vullen de ruimte. Wat gebeurt er?
In no time zie ik iemand met de The New York Times binnenlopen. Daar sta ik dan: op de hoofdpagina, pronkend met mijn nieuwste bestseller. Ik deel handtekeningen uit, signeer een van al boeken. Het kan niet op. Angie glijdt zo ongeveer van haar stoel.
Ik schraap nogmaals mijn keel. En net wanneer ik nog één van mijn filosofische uitspraken wil doen, voel ik iets zachts langs mijn gezicht. Ik schrik wakker. Wat is dit? Waar ben ik? Wanneer ik mijn ogen open, kijk ik recht in het achterwerk van Spooky.
Zuchtend kom ik tot het besef. Het was weer een droom ...
Nieuw!
Nieuw: Leo in het wild
Op het moment dat Leo (68) van zijn vrouw hoort dat ze wil scheiden, kan hij zijn vreugdetranen amper bedwingen. Na zesenveertig jaar is hij weer vrij man. Praktisch dat Leo is gaat hij direct over tot actie. Hij gaat naar Marktplaats en koopt zonder bezichtiging een oud busje. Het heeft wat roestplekken en hier en daar zit een deuk, maar Leo is niet zo moeilijk.
Op het lijstje met dingen die hij mee wil nemen staan vijf punten: het logeerbed, zijn dressoir, de klapstoel, de airfryer en natuurlijk zijn eenkennige dwerghamster Karel.
Al snel ontdekt Leo dat ook dit nieuwe leven een zekere sleur kent. Bier drinken, met Karel in het zonnetje zitten en boodschappen doen. Meer is het eigenlijk niet. Hij begint zich te vervelen. Is dit nou de rest van zijn leven?
Dan ontmoet Leo een vrouw. Ze lijkt erg op zijn ex. En dan niet op de versie waarvan hij recent gescheiden is, maar op de versie die ze was toen Leo haar net kende. Wat nu?
Download gratis als PDF of ePUB!
